ลักษณะทั่วไป
ชเนาเซอร์มีถึง 3 สายพันธุ์ คือ ไจแอนท์ ชเนาเซอร์ สแตนดาร์ดชเนาเซอร์ และ มินิชเนาเซอร์ เป็นสุนัขที่มีเอกลักษณ์ประจำตัวคือ มีคิ้ว มีหนวด ดูน่าเกรงขามและดุ แต่ตรงกันข้ามเป็นสุนัขที่รักบ้าน และเจ้าของมากๆ เป็นมิตรกับคนด้วยโดยเฉพาะเด็กๆ
ความเป็นมา
ความเป็นมา
ชเนาเซอร์สุนัขพันธุ์เก่าแก่ ต้นกำเนิดเป็นสุนัขเลี้ยงแกะ ถิ่นกำเนิดอยู่ทีประเทศเยอรมันนี โดยคำว่า ชเนาซ์ (Schnauze) เป็นภาษาเยอรมัน มีความหมายว่าปาก คำว่าชเนาเซอร์จึงมีความเหมาะสมที่จะเรียกสุนัขที่มีหนวดเคราอย่างสุนัขพันธุ์นี้ ในสมัยก่อนพ่อค้าที่ต้องเดินทางในช่วงศตวรรษที่ 15-16 จะใช้ชเนาเซอร์เพื่อคุ้มกันรถบรรทุกเทียมม้าในระหว่างการเดินทางไปแต่ละหมู่บ้าน ขนาดดัวของสุนัขไม่ควรจะใหญ่เกินไปเพราะต้องสามารถอยู่บนหลังคาของรถบรรทุกเทียมม้าขณะเดินทางได้ แต่ก็ต้องดุร้ายพอที่จะขับไล่พวกขโมยได้ด้วยเช่นกัน มินิเอเจอร์ และไจแอนท์ชเนาเซอร์ถูกพัฒนาจากสแตนดาร์ดชเนาเซอร์
ลักษณะนิสัย
เป็นสุนัขที่ฉลาด กระฉับกระเฉง ว่องไว สนใจและสำรวจสภาพแวดล้อมของมันอยู่เสมอ มีความรักให้กับครอบครัวผู้เลี้ยงและชอบอยู่กับคนที่สุด มีความซื่อสัตย์จงรักภักดี ไม่ก้าวร้าว มีสัญชาตญาณความปลอดภัยดี หากพบคนแปลกหน้ามันจะไม่สน ผู้เลี้ยงจึงควรแนะนำผู้มาเยี่ยมให้มันรู้จัก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องขึ้นอยู่กับพื้นฐานการเลี้ยงจากเจ้าของ เพราะนิสัยของแต่ละตัวก็จะย่อมแตกต่างกันไป
การดูแล
สุนัขพันธุ์ชเนาเซอร์นั้น ไม่ค่อยมีปัญหาในการดูแลอะไรมาก เพราะเป็นสุนัขทอดทนและแข็งแรง แต่สิ่งที่ต้องดูแลอย่างสม่ำเสมอคือ เรื่องของความสะอาด ผู้เลี้ยงจะต้องอาบน้ำให้สุนัขอาทิตย์ละ 1 ครั้ง โดยแชมพูที่ใช้นั้นควรจะใช้ของสุนัข โดยเฉพาะและมีความอ่อนโยนต่อผิว ควรแปรงขนอย่างน้อยวันละ 1 ครั้ง อาจมีตัดขนได้บ้าง หากไม่ต้องการให้มีเยอะมากเกินไป
ในเรื่องของการให้อาหาร ผู้เลี้ยงควรให้อาหารที่มีคุณภาพสูง อาจไม่จำเป็น ที่ต้องเพิ่มวิตามินหรืออาหารอย่างอื่นใดๆ ลงไปก็ได้ การออกกำลังกายที่เหมาะสมกับสุนัขพันธุ์ชเนาเซอร์ คือการวิ่งออกกำลังกายในช่วงเวาสั้นๆ เช่นวันละ 15 – 20 นาที่ เนื่องจากสุนัขพันธุ์นี้มีการตื่นตัวตลอดเวลา จึงควรออกกำลังกายวันละหนึ่งครั้ง ผู้เลี้ยงควรให้ความสำคัญกับเรื่องของที่นอนของสุนัข ไม่ควรให้สุนัขนอนในบริเวณที่มียุงชุม ควรจะต้องมีมุ้งลวดติด เพราะหากโดนยุงกัดมากๆ จะทำให้เกิดโรคหนอนหัวใจได้
ผู้เลี้ยงที่เหมาะสม
ชเนาเซอร์เป็นสุนัขที่ไม่มีการผลัดขน ไม่มีกลิ่นตัว ฉะนั้นผู้ที่เป็นภูมิแพ้ก็สามารถเลี้ยงได้ และยังเหมาะกับผู้เลี้ยงที่ต้องการนำมาคุ้มครองป้องกันภัยและครอบครัว ทั้งสำหรับผู้เลี้ยงที่เอาใจใส่ และพร้อมที่จะให้ชเนาเซอร์เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เพราะพื้นฐานการเติบโตของสุนัขพันธุ์นี้มาจากความรัก ความจงรักภักดีและสภาพแวดล้อมที่ดี
ข้อควรจำ
ชเนาเซอร์เป็นสุนัขที่ชอบความท้าทาย จึงไม่เหมือนกับสุนัขสายพันธุ์อื่นเท่าไหร่ จะไม่ใช้เวลานานต่อการทำกิจกรรมใด กิจกรรมหนึ่งควรที่จะเปลี่ยนกิจกรรมบ่อยๆ เพื่อฝึกให้เชื่อฟังและจะได้ไม่ทำให้มันเบื่อ
มาตรฐานสายพันธุ์
| ขนาด | มินิชเนาเซอร์ 13.5 นิ้ว , สแตนดาร์ดชเนาเซอร์ 16.5 - 17.5 นิ้ว , ไจแอนท์ชเนาเซอร์ 25.5 – 27.5 นิ้ว |
| ศรีษะ | มีลักษณะเหมือนสี่เหลี่ยมผืนผ้า ส่วนบนของกะโหลกศีรษะจะค่อนข้างแบนและยาว |
| ฟัน | ฟันสบกันแบบกรรไกร ไม่ยื่นออกมาข้างนอก |
| ปาก | ความยาวของปากมีขนาดใกล้เคียงกับความยาวของกะโหลก มีเคราหนา |
| ตา | มีลักษณะรูปไข่ มีสีน้ำตาลเข้ม |
| หู | มีขนาดปานกลาง ปลายหูจะแหลม แหนบติดกับกะโหลดศีรษะมีฐานตั้งขึ้นเล็กน้อย และพับลงมามีลักษณะเป็นรูปตัว v |
| จมูก | ดำเป็นมันเงา |
| คอ | แข็งแรงและโค้งเล็กน้อยลาดลงมาจนถึงบริเวณไหล่ หนังบริเวณคอจะไม่ย่น |
| อก | กว้างพอสมควรไม่แผ่ออกมามากเกินไป |
| ลำตัว | ลำตัวค่อนข้างสั้น ช่วงอกขยายไปถึงช่วงข้อศอกทั้ง 2 ข้าง ซี่โครงขยายและลึกไปจนถึงช่วงท้ายลำตัว ใต้ลำตัวไม่หนาหรือใหญ่เทอะทะ หลังค่อนข้างตรง ด้านหลังช่วงบั้นท้ายโค้งลาดลงเล็กไปยังโคนหาง ความยาวจากอกถึงก้นยาวเท่าๆ กับส่วนสูงจากเท้าหน้าถึงหัวไหล่ |
| เอว | - |
| ขาหน้า | ขาหน้าเหยียดตรงและขนานกัน |
| ขาหลัง | จะมีโคนขาที่แข็งแรงมีกล้ามเนื้อ จะไม่อยู่เหนือกว่าไหล่ |
| หาง | ตั้งตรงและอยู่สูงไม่ยาวหรือสั้นจนเกินไป |
| ขน | มีสองชั้น ชั้นนอกจะหยาบ แข็งและหยิก ชั้นในขนจะอ่อน |
| สีขน | มี 3 สี คือ สีเกลือพริกไทย (เทา) , สีดำหน้ากากขาว , สีดำทั้งตัว |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น